Eten is eigenlijk altijd al een grote passie geweest. Zelf uitgebreid koken, recepten verzinnen, uit lunchen en eten, snacks tijdens borrels en ga zo maar door.
Dit is eigenlijk allemaal begonnen toen ik nog op de basisschool zat. Toen ging ik elke dag tussen de middag naar opa & oma en daar kreeg ik dan ‘warm’ eten. Wat een feest was dat. Elke dag lekker eten want alles wat oma maakt (ja dat doet ze nog steeds!) is écht lekker. Ook werd mij daar geleerd dat je áltijd je bord leeg moet eten en alle soorten groentes die opa teelden op zijn landje werden voorgeschoteld. Hierdoor had ik op jonge leeftijd ook al flink wat voorkeuren. Qua piepers (tja, zo noemen wij aardappels) wilde ik alleen maar Eigenheimers want die vond ik het aller lekkerste en mijn lievelingsgerecht was kip kerrie rijst en boontjes. Overigens had ik toen al een hekel aan kip kluiven want daar kreeg je vieze vingers van. En dus kreeg ik altijd de kip in stukjes op m’n bord door oma van het bot gehaald. #verwend
Al vroeg begon ik ook thuis te koken want ik wilde net als oma lekker eten klaar kunnen maken.
Toen ik in oktober 2014 ziek werd tijdens een weekendje in Maastricht, had ik nooit gedacht dat daardoor mijn leven en voeding zou veranderen. Niets bleek minder waar.. Na een tal van ziekenhuis opnames, alle mogelijke maag en darm onderzoeken en uiteindelijk zelfs leven op medische drink voeding kwam het hoge woord eruit: ik heb coeliakie en lactose intolerantie.
En wat bracht dat een hoop ellende met zich mee. Het was toen nog helemaal niet zo makkelijk als nu om even in de supermarkt wat te kopen. Dit was echt een mindere periode in mijn relatie met eten.
Uiteindelijk vond ik de liefde en passie weer terug en begon met het zelf verzinnen van recepten of bestaande recepten zo aanpassen dat ze nóg beter én gluten en lactose vrij werden. Deze recepten heb ik toen ook een tijdje gedeeld op social media onder de naam ‘justeatfree’.
Na een aantal jaar had ik mijn draai helemaal gevonden. En nog veel belangrijker: ik werd niet meer ziek. Ook had ik ondertussen allemaal fijne restaurants gevonden waar ik met een gerust gevoel, mega lekker kan eten.
Toen ik in april 2020 Corona kreeg, was ik als een kind zo blij dat mijn reuk en smaak niet verloren gingen. Maar die vreugde bleef helaas niet lang..
Toen ik op de beruchte 28/07/2020 een rondje ging skeeleren. Na de val, rit met ambulance naar het ziekenhuis en 1,5 week op de afdeling neurologie kon ik weer een beetje eten. De laatste 2/3 dagen hoefde ik niet meer te spugen als ik wat at en begon weer kleine beetjes te eten. Ik vond dat er zo weinig smaak aan het eten zat, maar dacht dat komt omdat ik natrium en allergene vrije maaltijden krijg. Helaas was dit niet het geval. Door de klap is het gebied in mijn hersenen wat reuk en smaak aanstuurt kapot gegaan en ben ik mijn reuk en smaak verloren..
Dus naast de allergieën proef ik nu ook niks meer en is het leven elke dag een zoektocht naar de beste manier om weer te genieten van eten.
Reactie plaatsen
Reacties