Inmiddels is het ongeluk ruim een jaar geleden en gaat de revalidatie nog steeds traag, want ja... dat hoort bij hersenletsel. De stappen die je maakt zijn voor je gevoel klein maar eigenlijk zijn het op dit moment hele grote stappen. Daar zou je dus heel blij om, en trots op moeten zijn, maar dat is moeilijk. Heel moeilijk zelfs, zeker voor iemand die zo perfectionistisch is als ik en het allemaal veel te lang vind duren.
Zo heb ik de eerste maanden niet zelfstandig een rondje kunnen lopen of alleen kunnen zijn, vanwege de angst om te vallen. Op 27 februari 2021 besloot ik dat het tijd was, om met Rick in het zicht, alleen een rondje te gaan lopen. Rick stond op bepaalde plekken zodat ik hem tijdens het lopen kon zien en ik dus voor mijn gevoel niet helemaal alleen was. Uiteindelijk liep ik die dag voor het eerst, 7 maanden na het ongeluk, bijna helemaal alleen een rondje.
Een enorme mijlpaal! Zou je denken... Maar ik kwam er al vrij snel achter dat ik helemaal niet blij of trots was. Dit probeerde ik voor de buitenwereld wel te zijn maar diep van binnen was ik allesbehalve blij. Mijn hoofd draaide overuren en ik werd alleen maar onrustiger door mijn eigen gedachten:
‘Na 7 maanden mag het ook wel een keer dat je alleen iets doet’
‘Het is nog niet goed genoeg want je loopt nog niet alleen’
‘Wat overdreven om hier blij om te zijn’
‘Stel je niet zo aan, ga door want je bent er nog lang niet’
Een week na het lopen had ik weer een afspraak met Yvon de ergotherapeut en we bespraken dit. Ze zei: ‘Je zou bijna een stickervel op de koelkast moeten hangen en jezelf een sticker geven als beloning voor alle stappen die je maakt en die wel degelijk heel goed zijn’. We gingen hier nog even op door en het kwam erop neer dat ik mezelf moest gaan belonen voor hetgeen ik nu doe en waar ik nu blij en trots op mag zijn. Hoe was voor mij nog niet duidelijk maar ik had een opdracht gekregen dus daar ging ik verder mee aan de slag.
Samen met Rick ben ik gaan bedenken waar ik wel blij van zou worden of hoe ik deze mijlpalen zou kunnen vieren. Al snel kwam ik met het idee om punten te gaan verdienen. Dit was het startpunt en zo zijn we het verder gaan uitwerken.
En zo kwam dit spel tot stand. Een spel waarin het draait om overwinningen vieren maar ook om stappen te maken. Soms lukt het ook niet om in één keer iets te doen waar je nu moeite mee hebt. Daarom krijg je hier de kans om jezelf te blijven ontwikkelen én blij te zijn met een stap wanneer het voor jou goed voelt.
Inmiddels hing mijn eerste Overwinning aan de kast en was ik helemaal ready om er mee aan de slag te gaan. Toen Jelte, de fysio bij ons thuis kwam voor mijn wekelijkse afspraak zag hij De Overwinning en hij werd helemaal enthousiast. Hij kreeg zelfs tranen in zijn ogen omdat hij het zo mooi vond wat ik had bedacht en zei dat ik hier veel andere mee kan gaan helpen. Toen kwam hij met de vraag of ik dit, op mijn eigen tempo, voor hem wilde gaan uitwerken. Zodat hij dit ook bij andere patiënten kon gaan toepassen. Want niet alleen voor mensen met hersenletsel is revalideren moeilijk en gaat het traag.. Dat is eigenlijk voor iedereen. Ook als je bijvoorbeeld aan het revalideren bent van een knie operatie.
Ik zou nu willen zeggen zo gezegd zo gedaan, maar dat heeft heel wat maandjes in beslag genomen. Uiteraard had ik al helemaal in m'n hoofd zitten hoe het eruit moest komen te zien, maar op een computer werken of alleen al naar een scherm kijken was nog een echte 'no go' voor me. En dus schakelde ik mijn creatieve brein Sanne in. Sanne is een vriendin die de feeling met allemaal ontwerp programma's aardig in de vingers heeft, en zo werkte we samen, ofja, vooral Sanne dus, aan het eindresultaat.
Van een kladje ontstond er een steeds mooier geheel en inmiddels is het een bestand met 4 pagina's. Ook werken Yvon, de ergotherapeut en Jelte, de fysio, inmiddels al met De Overwinning en worden er dus ook al andere mensen geholpen met iets dat ik heb bedacht. In eerste instantie bedacht om mezelf trotser te maken op de stapjes die ik zet, maar inmiddels zo trots als een pauw dat ik andere kan helpen met hun stapjes en revalidatie.
'Ook al lijken ze klein, het zijn overwinningen en die vier je groots!'
De aller eerste punten van mijn eerste Overwinning.
Het grootste doel van mijn Overwinning lijst is behaald!
Het laatste doel afgevinkt en dus mijn eerste complete Overwinning behaald.
Ervaringen:
Karlijn:
‘De overwinning’ maakt dat ik blij en trots kan zijn op elke stap die ik maak, hoe klein of groot ze ook zijn. Elke stap is er eentje en dat telt! Ik kan op deze manier fijn mijn vrienden en familie bij het proces betrekken, samen een doel behalen of een overwinning met ze vieren. Dit maakt het revalidatieproces een stuk leuker!
De momenten met een foto vastleggen zorgt voor een speciaal gevoel dat je ook echt iets bereikt hebt. En er is niks beters dan naar al deze foto’s te kijken om mezelf even op te vrolijken als het even tegen zit!
Wil jij als behandelaar of revalidant meer weten over De Overwinning? Aarzel dan niet om contact op te nemen.
Ik vertel je er graag meer over en laat je zien hoe de complete Overwinning er uit ziet!
Reactie plaatsen
Reacties